دیوان حافظ غزل 45 - نسخه کامل

در این زمانه رفیقی که خالی از خِلَل است / صُراحیِ میِ ناب و سَفینهٔ غزل است
جَریده رو که گذرگاهِ عافیت، تنگ است / پیاله گیر که عُمرِ عزیز بی‌بَدَل است
نه من ز بی‌عملی در جهان مَلولَم و بس / مَلالتِ عُلما هم ز علمِ بی‌عمل است
به چشمِ عقل در این رهگذارِ پرآشوب / جهان و کارِ جهان بی‌ثبات و بی‌محل است
بگیر طُرِّهٔ مه‌چهره‌ای و قِصّه مخوان / که سعد و نَحس ز تأثیر زهره و زُحَل است
دلم امید فراوان به وصلِ رویِ تو داشت / ولی اجل به رَهِ عمر، رهزنِ اَمَل است
به هیچ دُور نخواهند یافت هشیارش / چنین که حافظ ما مستِ بادهٔ ازل است

#‌حافظ #‌ادبیات #‌ادبیات_فارسی #‌فارسی #‌فرهنگ #‌فرهنگ_و_هنر #‌شعر #‌غزل #‌قصیده #‌دیوان_حافظ #‌موسیقی #‌عشق #‌عرفان #‌شکّرشکن #‌شاعر #‌قند_پارسی #‌زبان #‌هنر