معماران خنده،استادان سادگی، دو نام روشن روی پرده نقره ای،

_
معماران خنده،استادان سادگی،
دو نام روشن روی پرده‌ نقره‌ای،
وقتی در سال ۱۹۲۷ در کنار هم قرار گرفتند،
هیچکس فکرش را هم نمیکرد که این همکاری
به دوستی مادام العمر ادامه یابد،
خنده‌هایشان نه فقط صدا که نوری بود،
در روزهای تیره‌ جهان،
استن لورل مردی ساده، مهربان با نگاهی معصوم
و لبخندی کودکانه،با قلبی پر از صداقت،
اولیور هاردی با چهره‌ جدی و غروری که همیشه
در مقابل اشتباهات  لورل قرار میگرفت،
و همین تضاد خنده‌ خالص ایجاد میکرد و به یکی از طلایی‌ترین فرمول‌های کمدی تبدیل شد،
نه جلوه‌های ویژه ای داشتند،
نه دیالوگ‌های پرزرق‌وبرق،
اما چیزی داشتند که امروز کمیاب شده است،
صداقت، رفاقت و خنده‌ای از ته دل،
لبخندی که آن‌ها برایمان ساختند،
هنوز همان است،
جاودانه درست مثل دوستی‌شان،
با دنیایی پر از سادگی و شادی،
شاید به‌ظاهر فقط دو آدم دست‌وپا چلفتی بودند،
ولی پشت هر اشتباهشان یک درس بود،
رفاقت،حتی وقتی همه‌چیز خراب می‌شود،
امید، حتی وسط بدشانسی،
و سادگی در جهانی که پر از پیچیدگی است،
آن‌ها رفتند اما خنده‌شان هنوز در گوش تاریخ می‌پیچد،
درست مثل ترانه‌ای قدیمی که هیچ‌وقت از یاد نمی‌رود،
لورل و هاردی شما فقط کمدین نبودید،
شما خاطره‌اید،
شما لبخندید در روزهای بی‌لبخندی..
روحتان شاد و یادتان گرامی
💔🙏🥀🦋