تنهایی پرنده ای که بال های خود اهنگ میزند

رنگینک بال چماقی (club winged manakin) یک پرنده کوچک از راسته گنجشک سانان ساکن در جنگل‌های دامنه‌های غربی کوه‌های آند است.

مانند چندین رنگینک دیگر، رنگینک بال چماقی با استفاده از پرهای بسیار اصلاح‌شده خود، صدایی مکانیکی تولید می‌کند، اثری که به عنوان صوت‌زایی شناخته می‌شود.

وقتی پرنده بال‌های خود را روی پشت خود بالا می‌برد، آنها را بیش از 100 بار در ثانیه به جلو و عقب تکان می‌دهد (مرغ‌های مگس‌خوار معمولاً فقط 50 بار در ثانیه بال‌های خود را به هم می‌زنند).

این پرنده کوچک برای جذب جفت، سبکی و قدرت پرواز را به خاطر ریتم و لحن از دست داد. مطالعات با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس نشان داد که استخوان‌های بال این پرنده برخلاف هر پرنده آوازخوان دیگری، به طور غیرمعمولی محکم و متراکم هستند. این باعث می‌شود که آنها به اندازه کافی قوی باشند تا در برابر ارتعاشات سریع مقاومت کنند.

اگرچه این آناتومی صدازایی در حشرات شناخته شده است، اما در مهره‌داران به خوبی مستند نشده بود. بعضی از مارها نیز جیرجیر می‌کنند، اما ویژگی‌های آناتومیکی اختصاصی برای آن ندارند.


#‌جانوران #‌پرندگان #‌رنگینک_بال_چماقی #‌طبیعت_آمریکای_جنوبی #‌جانوران_شگفت_انگیز #‌عجایب_خلقت #‌آواز #‌آناتومی #‌حیوانات #‌جانورشناسی #‌علمی