دیوان حافظ غزل 204 - نسخه کامل

یاد باد آن که نَهانَت نظری با ما بود / رَقَمِ مِهرِ تو بر چهرهٔ ما پیدا بود
یاد باد آن که چو چَشمت به عِتابم می‌کُشت / مُعْجِزِ عیسَویَت در لبِ شِکَّرخا بود
یاد باد آن که صَبوحی زده در مجلسِ انس / جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود
یاد باد آن که رُخَت شمعِ طَرَب می‌افروخت / وین دلِ سوخته پروانهٔ ناپروا بود
یاد باد آن که در آن بزمگَهِ خُلق و ادب / آن که او خندهٔ مستانه زدی صَهبا بود
یاد باد آن که چو یاقوتِ قدح خنده زدی / در میانِ من و لعلِ تو حکایت‌ها بود
یاد باد آن که نگارم چو کمر بَربَستی / در رکابش مَهِ نو پیکِ جهان پیما بود
یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست / وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود
یاد باد آن که به اصلاحِ شما می‌شد راست / نظمِ هر گوهرِ ناسُفته که حافظ را بود

#‌حافظ #‌ادبیات #‌ادبیات_فارسی #‌فارسی #‌فرهنگ #‌فرهنگ_و_هنر #‌شعر #‌غزل #‌قصیده #‌دیوان_حافظ #‌موسیقی #‌عشق #‌عرفان #‌شکّرشکن #‌شاعر #‌قند_پارسی #‌زبان #‌هنر