این قطعه مانند شعری است که در هر آکورد، روایت می شود؛

☆☆☆

برای تماشا کردن باید در کناره بنشینی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. وقتی در بطن رویدادی هستی دیگر نمی‌توانی آن را ببینی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. در این زندگی فقط می‌توان در کناره نشست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. هرگز نمی‌توان کاملاً در این زندگی بود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.
من هنوز در زندگی هستم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. هنوز در کناره هستم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. هنوز جاده‌ها را تماشا می‌کنم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.

من در جامعه خودم را همانند کودکی می‌بینم که در زمین بازی در بازی‌های دیگران شرکت نمی‌کند... همه‌ی بچه‌ها آن‌جا هستند، در زمین بازی؛ می‌پرند، فریاد می‌زنند، بازی می‌کنند. و این خیلی خوب است. ولی یکی از آن‌ها هست که یک گوشه نشسته و تماشا می‌کند. او به آنچه در حال رخ دادن است با دیده‌ی حیرت می‌نگرد. و بله برای من، این وضعیت هرگز به پایان نرسیده است. من همیشه آن جا هستم، نشسته در گوشه‌ای، در زمین بازی.
#‌کریستین_بوبن

#‌کانال_خدا_عشق

این قطعه مانند شعری است که در هر آکورد، روایت می‌شود؛
داستانی از جستجو، از گم‌شدگی و کشف دوباره‌ی خود.