دیالوگ برتر فیلم لوگان logan

این جمله، ماهیت واقعی شجاعت را نشان می‌دهد. شجاعت به معنای نداشتن ترس نیست، بلکه توانایی حرکت کردن و تصمیم گرفتن با وجود ترس است. لوگان، که سال‌ها با درد، مرگ و خطر روبه‌رو بوده، این حقیقت را تجربه کرده: حتی وقتی ترس و ناامیدی وجود دارد، اقدام کردن و ادامه دادن است که شخصیت و قدرت واقعی را می‌سازد.
به طور خلاصه، این دیالوگ یادآوری می‌کند که شجاعت عملی است، نه احساس؛ و حتی در لحظات تاریک، پیش رفتن، ارزشمندترین نوع شجاعت است.

این جمله نشان‌دهنده‌ی پذیرش محدودیت‌ها و واقعیت زندگی است. لوگان در طول زندگی‌اش با خطر و درد زیادی روبه‌رو شده و تجربه کرده که همه چیز تحت کنترل ما نیست. او می‌فهمد که گاهی تلاش برای نجات دادن همه، نه تنها بی‌فایده است بلکه آسیب‌زننده هم می‌تواند باشد.
به عبارتی، این دیالوگ درباره‌ی رها کردن چیزی که خارج از توان ماست است و یادآوری می‌کند که گاهی صلح و آرامش، در پذیرفتن مرزهای خودمان نهفته است.
این جمله همچنین حس تردید و اندوهی ملایم را منتقل می‌کند؛ ترکیبی از مسئولیت، درد و خرد زندگی که لوگان به آن رسیده است.