فـرازی زیـبـا از تـلاوت استاد «مـصـطـفـی اسمـاعیـل» سوره مـبـارکـه کـهـف

✍«و هرگز جز او ملجأ و پناهی نخواهی یافت.(۲۷)با کسانی که صبح و شام، پروردگارشان را می خوانند در حالی که همواره خشنودی او را می طلبند، خود را پایدار و شکیبا دار، و در طلب زینت و زیور زندگی دنیا دیدگانت [از التفات] به آنان [به سوی ثروتمندان] برنگردد، و از کسی که دلش را [به سبب کفر و طغیانش] از یاد خود غافل کرده ایم و از هوای نفسش پیروی کرده و کارش اسراف و زیاده روی است، اطاعت مکن.(۲۸)»