دکلمه و شعر از فاضل نظری

کلام تلخ ولی صادقانه را بپذیر
بهانه است؟ چه بهتر، بهانه را بپذیر

چو بَرده ای که امیدش به روز آزادی ست
صبور باش و به تن تازیانه را بپذیر

پرنده بودن خود را مبَر ز یاد، ولی
کنون که در قفسی، آب و دانه را بپذیر

نشاط عشق به رنج وجود می ارزید
ملال این سفر جاودانه را بپذیر

کسی برای ابد با کسی نمی ماند
زمانه است رفیقا، زمانه را بپذیر

#‌دکلمه
#‌شعر
#‌فاضل_نظری