تنهایی تنهایی تنهایی

:

پنجره‌ی بی‌قرار
غ
پنجره‌ی بی‌قرار،
در انتظارِ دستی،
که بگشاید این حصار.

باد می‌وزد،
اما نه عطری،
نه پیامی می‌آورد.

خورشید می‌تابد،
اما نه نوری،
نه گرمایی می‌بخشد.

چشم‌ها دوخته شده،
به جاده‌ای که نیست،
به امیدی که خاموش است.

پنجره‌ی بی‌قرار،
در حسرتِ دیداری،
در آرزویِ رفتنی.

و سکوت،
تنها همدمِ او،
در این شبِ بی‌پایان.