سفر در بیابانِ مکّه: حکایت حکمت و پایداریگلستان سعدی

وقتی خستگی و حکمت به هم می‌پیوندند: داستانی از شجاعت و ایمان در بیابان مکّه
شبی در بیابانِ مکّه از بی‌خوابی پایِ رفتنم نماند؛ سر بنهادم و شتربان را گفتم: دست از من بدار.
پایِ مسکینْ پیاده چند رود؟
کز تحمّل ستوه شد بُختی
تا شود جسمِ فربهی لاغر
لاغری مرده باشد از سختی
گفت: ای برادر! حرم در پیش است و حرامیّ در پس؛ اگر رفتی بُردی، وگر خفتی، مُردی.
خوش است زیرِ مُغیلان به راه بادیه خُفت
شبِ رَحیل ولی ترکِ جان بباید گفت
#‌سفر_در_بیابان #‌حکمت_و_پایداری #‌مکه #‌پای_رفتن #‌فلسفه_زندگی #‌خستگی_و_شجاعت #‌سختی_و_ایمان #‌حکایت_صحرایی #‌مغیلان #‌رحیل #‌شجاعت_در_سختی #‌سفر_بیابان #‌فلسفه_و_زندگی#‌گلستانـسعدی#‌سعدی#