معجزه ملبورن استرالیا

کریم باقری...
دایی...
یک فرصت خوب...
حالا پشت مدافعان...
خداد عزیزی...
توی دروازه، توی دروازه....
گل، گل برای ایران...خداداد عزیزی..

این جملات را به یاد دارید؟ اصلا مگر می شود آن ها را فراموش کرد؟ آن ها حالا بخشی از حافظه ما شده اند، شاید بخشی از خاطرات را فراموش کنیم اما روزی که دوباره حس غرور کردیم را هرگز!
آن روزها مثل این روزهایمان نبود، حالمان خوب بود و چشممان به ساق های یازده مردی که درون زمین می دویدند.

همان قدر فکر کردن به صعود با بردن استرالیا در ورزشگاه خانگی اش شیرین بود، ترس از دست دادنش با تلخی چندبرابر همراه بود. در بازی هایی مقابل استرالیا هر دو روی سکه را دیده بودیم؛ از شکست در مقدماتی جام جهانی 74 و تلخ ترین پیروزی تیم ملی ایران در ورزشگاه آزادی تا پیروزی در مقدماتی جام جهانی 78...

می گویند هنگامی که چیزی را دوست داشته باشید، می ترسید آن را از دست بدهید و وقتی ترس از دست دادن چیزی را داشته باشید، آن را از دست می دهید...

صعود به جام جهانی بعد از 20 سال چیزی بود که عاشقانه دوستش داشتیم و برای رسیدن به آن در روز های پاییزی در فصلی که به از دست دادن در آن عادت داریم باید استرالیا را شکست می دادیم و دادیم...
#‌حماسه_ملبورن # تیم_ملی #‌علی_دایی #‌خداداد_عزیزی #‌انتخابی_جام_جهانی #‌هشت_آذر #‌افتخار #‌فوتبال #‌خاطره_بازی #‌نوستالژی #‌کریم_باقری #‌جام_جهانی