گل های رنگارنگ - برنامه شماره 107 - عبدالعلی وزیری

گلهای رنگارنگ شماره : 107
خواننده : عبدالعلی وزیری
آواز : ساقيا بده جامي زان شراب روحاني(شيخ بهايی)
تصنیف/ضربی : ندارد
دستگاه/مایه : سه گاه
نوازندگان : صبا-محجوبی-کسایی-تجویدی-ورزنده-مجد-خالدی-همدانیان
اشعار متن : مولانا ، عراقي
گوینده : روشنک

(مولانا)

از بهر تو افتادم، ای دوست به میخانه
سرمست می عشقم، کم دِه، دو سه پیمانه

من با تو همی گفتم، کز عشق بلا خیزد
هان ای دل دیوانه، هشیار شدی یا نه؟

============================================

(فخرالدین عراقی)

دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم
همه هستی تویی، فی‌الجمله، این و آن نمی‌دانم

بجز تو در همه عالم دگر دلبر نمی‌بینم
بجز تو در همه گیتی دگر جانان نمی‌دانم

دلم سرگشته می‌دارد سر زلف پریشانت
چه می‌خواهد ازین مسکین سرگردان؟ نمی‌دانم

به امید وصال تو دل خود شاد می‌دارم
جز این درد دل خود را دگر درمان نمی‌دانم

عجب‌تر آنکه می‌بینم جمال تو به هرجایی
نمی‌دانم چه می‌بینی، من نادان نمی‌دانم

همی‌ دانم که روز و شب همه روشن به روی توست
ولیکن آفتابی یا مه تابان؟ نمی‌دانم

به زندان دو عالم گر عراقی، پای‌بندم شد
رها خواهم شدن یا نه، ازین زندان؟ نمی‌دانم

============================================

(فخرالدین عراقی)

اول قدم عشق سرانداختن است
جان باختن است و با بلا ساختن است

اول این است و آخرش دانی چیست؟
خود را ز خودی خود بپرداختن است

============================================

(شیخ بهایی)

ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی
تا دمی برآسایم زین حجاب نفسانی

دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟

گفتمش از این عالم عالمی بود خوش‌تر
دست زد به زلف و گفت عالم پریشانی

چون که رخ به ما بنهفت، آن نگار سنگین‌دل
ای دل از وفا خون شد تا کی این گران‌جانی

زاهدی به میخانه، سرخ روز می‌، دیدم
گفتمش: مبارک باد بر تو این مسلمانی

در سراچه امکان پابرهنگانی چند
می‌روند و می‌بخشند، تاج و تخت سلطانی

ما سیه‌گلیمان را جز بلا نمی‌شاید
بر دل بهایی نه هر بلا که بتوانی

#‌گلهای_رنگارنگ
#‌وزیری