⭐جاذبه گردشگری هرمزگان:(جزیره هرمز)⭐

لطفا اگر به جزیره سفر کردین خاک جزیره رو نخرین خیلی ممنون🌹.
جاذبهها:
⭐ساحل سرخ:
ساحل سرخ بهلحاظ رنگ شبیه مریخ است. اگرچه رنگ سرخ در همه قسمتهای جزیره هرمز به چشم میخورد و به نمادی از جزیره هرمز تبدیل شدهاست؛ اما در ساحل سرخ و معدن خاک سرخ بسیار ملموستر و پررنگتر است. آب دریا در ساحل سرخ تا چند متری، قرمز رنگ دیده میشود و دلیل آن حل شدن موادمعدنی خاک در آب دریا است.
⭐دره رنگینکمان:
شناختهشدهترین جاذبه جزیره هرمز دره رنگینکمان نام دارد که با بیش از هفتاد طیف رنگی متفاوت ساخته شدهاست. تنوع سنگها و کانیهای مختلف، هرمز را به ظرفیتی بالقوه برای گردشگری زمینشناسانه تبدیل کردهاست. در این دره کانیهای سازنده سنگهای مختلف، در لایههای متفاوتی سوار برهم یا در کنار هم پیش چشم شما نقش بستهاند. طیف رنگهای زرد، سرخ، نقرهای و سیاه عمدتاً از ترکیبات رُسی و اکسید آهن هستند؛ در حالی که خاکهای سفید، آبی، صورتی و خاکستری حاصل ترکیبات آتشفشانیاند که وجودشان در کنار هم به هرمز جلوهای بیمانند بخشیدهاست.[۱۹]
⭐دره مجسمهها:
دره مجسمهها در نزدیکی ساحل در بخش کوهستانی جنوب غربی جزیره واقع شدهاست. این دره دارای صخرههایی به اشکال است که هر کدام به یک حیوان، کله گوسفند، مرغ و اژدهایان مختلف تشبیه شدهاند. در طول دره مسیر باریکتر میشود و ناگهان به پرتگاهی با حدود ۴۰ متر ارتفاع میرسد. منظره دره تماماً رو به خلیج فارس است.
⭐الهه نمک:
کوه الهه نمک در واقع یک بلور نمکی بزرگ است. این کوه و غار دورن آن، طی سالیان زیاد در اثر فعالیتهای زمینشناسی و فرسایش آبی و بادی شکل گرفتهاند. کوه الهه نمک برخلاف دیگر کوهها صدا را منعکس نمیکند. زیر کوه الهه نمک، آبی با رنگ نارنجی جریان دارد. جریان این آب به کمک پدیدههای طبیعی دیگر، طی سالهای زیاد سبب ظهور غار الهه نمک یا غار فیروزهای در دل کوه الهه نمک شدهاند.
⭐موزه دکتر نادعلیان:
موزه دکتر نادعلیان که به نام موزه و گالری احمد نادعلیان نیز شناخته میشود، آثار احمد نادعلیان را دربر گرفتهاست.[۲۰] پروژههای هنری بومشناختی او شامل حکاکیهای صخرهای است و نه تنها کارهای او، بلکه همچنین کارهای زنان بومی محلی، بازماندههای موجودات دریایی و عروسکهایی ساخته شده از مواد بازیافتی[۲۱] در موزه او به نمایش گذاشته شدهاست.[۲۲]
هُرمُز جزیرهای ایرانی در خلیج فارس و در ۸ کیلومتری بندرعباس است. این جزیره بیضیشکل با مساحتی بالغ بر ۴۲ کیلومتر مربع در مجاورت تنگه هرمز قرار گرفته و از مقصدهای گردشگری جنوب ایران است. شهر هرمز که در شمال جزیره قرار گرفته، تنها نقطه جمعیتی جزیره است و طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیتی برابر با ۵٬۸۹۱ تن داشت.
هرمز را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز، کلید خلیج فارس میدانند. همین موقعیت است که آن را در طول تاریخ، از نظر راهبردی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردارساختهاست. هرمز به مدت بیش از یک سده در اشغال پرتغالیها بود که سرانجام در سال ۱۶۲۲ میلادی در دوره شاه عباس بازپس گرفته شد.
نام هرمز بنا بر منابع تاریخی در قدیم «هورموغ» بوده که مغ در گویش بومی استان هرمزگان به معنای نخل است.[۳][۴] از سویی این واژه میتواند از ترکیب هور+موغ (موغستان) به معنی بندرگاه موغستان (میناب کنونی) ساخته شده باشد که امروزه به اشتباه هرمز خوانده میشود.
یونانیان باستان هرمز را به نام «ارگانا» (Όργανα) و جغرافیدانان مسلمان آن را به نام «زَرون» یا معرب آن «جرون» میشناختند. حافظ شیرازی در یکی از شعرهایش از هرمز به صورت هرموز یاد کردهاست:
شاه هرموزم ندید و بی سخن صد لطف کرد شاه یزدم دید و مدحش گفتم و هیچم نداد
شباهت ظاهری تلفظ امروزی یعنی هرمز با نام اهورامزدا سبب شده در میان عوام ارتباطی میان این دو نام تصور شود که این تصور مبنایی در شواهد تاریخی ندارد. افزون بر آن، مختصر شدهٔ نام اهورا مزدا، هرمَزد (hormazd) با فتح میم است و با تلفظ هرمُز (hormoz) تفاوت دارد.