دکلمه شعر از کتاب هد هد برتو سلام

آخر این قصه پریشانی است
گر نروم لیک پشیمانی است
کیست که ما را بدهد بوسه ای
بوسه ناگه شرری آنی است
راه مرا سوی کجا می برد
مقصد این غافل پنهانی است
ماه مگر نور ببخشد که دل
گمشده کوچه ظلمانی است
عید مسیری که پر از آبله
چشم بر آن کوکب نورانی است
حس رسیدن چو سراب من است
آب من آن بارش پایانی است
دیدن او گر نشود قسمتم
دلخوشی ام دعوت مهمانی است
شور و نشاطیست صدا می رسد
تار بکو که شه کرمانی است
تشنه نشسته است به شب آ سمان
رفع عطش در شب بارانی است