آن کس که بداند و بداند که بداند اسب شرف از گنبد گردون بجهاند

اسب‏ها، این اسب‏ها

یالشان آشفته است

در نگاه سرخشان

پرسشی ناگفته است

بر زمین، سم می‌‏زنند

خشمگین، شیهه‏ کشان

گویی آتش می‏‌جهد

از تن چالاکشان

اسب‏ها زندانی‏‌اند

آه زیر سقف‏‌ها

اسب‏ها کی می‌‏شوند

باز آزاد و رها؟

اسب‏ها یک روز باز

روی پا می‌‏ایستند

آخر آنها اهل خواب

اهل آخور نیستند

یک شبی گم می‌‏شوند

اسب‏ها در بهت دشت

اسب من که رفت و رفت

سوی آخور برنگشت