واقعی ترین کودکی

بزرگترا کلا موجودات عجیبین! همیشه در حال انتظار کشیدن برای حسرت خوردن ان، سال ها انتظار آینده رو میکشن تا حسرت گذشته‌شون رو بخورن و هیچوقت از زمان حالشون استفاده نمیکنن.
عجیبه که همینجا باید بگم که بزگترا اولین موجودات زنده ای هستن که هیچوقت زندگی نمیکنن یا حداقل برای خودشون زندگی نمیکنن، اونا همیشه دارن ادا درمیارن اینو از روی لباساشون، طرز غذا خوردنشون، نوع حرف زدنشون و خیلی از ادا های دیگه ای که در میارن میشه فهمید. از اونجایی که بزرگترا همیشه دارن ادا درمیارن هیچوقت خود واقعی همدیگه رو نمیبینن، از بس که تو زندگی شون بازی کردن تبدیل شدن به یه سری بازیگر، بازیگرایی که روابطشون با هم دیگه برای بازی خوبشونه. برای همین بهترین دوست هر بزرگتری، بهترین بازیگریه که اون بزرگتر سراغ داره. چون آدم بزرگا دنبال دوست نیستن بلکه دنبال کسی هستن که ادای دوستشون رو بهتر از بقیه دربیاره و البته اینم بی تأثیر نیست که آدمایی که بازی نکن و خودشون باشن خیلی کمن و شاید دیگه کلا وجود نداشته نباشن. کلا دنیای آدم بزرگا خیلی دنیای عجیبیه همه روابطشون اینجوریه که براساس ادا اصول شکل گرفته و همشون با کسایی دوستن که تو ادا در آوردن بهترن، برای همین اگه کسی تو بزرگترا باشه که نتونه ادا دربیاره کسی باهاش دوست نمیشه و همه فک میکنن مشکل از اونه در صورتی مشکل از اوناس. برعکس ما بچه ها که از ادا درآوردن بدمون میاد و کسایی ادا درمیارنو باهاشون دوست نمیشیم. بعد جالبه که بزرگترا فک میکنن دنیای اونا واقعیه و دنیای ما نه. در صورتی که دنیای اوناس که واقعی نیس و این ما بچه هاییم که تو یه دنیای واقعی زندگی میکنیم نه اونا.
.
.
.
#‌کودک_دنیا_خدا_ #‌رسانه #‌زندگی #‌بازتاب