شعر شعر شعر شعر شعر شعر

خانه ای خالی
از خنده های تو
از شیطنت های هر روزت
صدای قدم هایت
گوشم را می‌نوازد
در خیالی مبهم
عکس هایت
مرهم دل من
در این شب‌های بی ستاره
دست های کوچکت
در دستان من
حک شده تا ابد
دلتنگی
نبض هر ثانیه ام
در این دوری و تنهایی
اما امید
روشن نگه میدارد
چراغ دیدار را
تا روزی که در آغوش
بگیرم دوباره عطر تنت را