داستان کوتاهی درباره نخستین ساخته بشر که از جاذبه زمین خارج شد.

لونا ۱ به عنوان بخشی از برنامهٔ لونا در ۲ ژانویه ۱۹۵۹ به سمت ماه پرتاب شد و قرار بود تا با سطح ماه برخورد کند.

پرتاب لونا ۱ در روز ۲ ژانویه ۱۹۵۹ از پایگاه فضایی بایکونور توسط راکت لونا ۸-کا-۷۲ صورت گرفت
در روز بعد فضاپیمای لونا ۱ در فاصلهٔ ۱۲۰ هزار کیلومتری زمین، یک کیلوگرم گاز سدیم را جهت آزمایش رفتار گازها در فضا ، را در خلا رها کرد. روشنایی این گاز در رصدخانهٔ اصلی آکادمی علوم شوروی رصد شد .

مرحلهٔ نهایی راکت پرتاب به دلیل خطا در برنامه ریزی، مقدار زمان نادرستی روشن ماند و به این دلیل لونا ۱ نتوانست به سطح ماه برخورد کند.

این فضاپیما پس از ۳۴ ساعت پرواز در ۴ ژانویه از فاصلهٔ ۵۹۹۵ کیلومتری سطح ماه گذشت و از جاذبه زمین خارج و در مدار خورشید جایی بین زمین و مریخ قرار گرفت

به این ترتیب لونا۱ نخستین وسیلهٔ ساخت بشر شد که به مدار خورشید مرکزی رسید و مانند دیگر سیاره‌ها در آن قرار گرفت.

نکته جالب درباره این فضاپیما عدم استفاده از ترانزیستور بود و این کاوشگر تنها با تکنولوژی قدیمی لامپ خلا توانست به مدار خورشید برسد.