کارتون تام و جری قسمت ۴۷

تا پیش از ایده تام و جری، شخصیت‌های موفق دیگری چون میکی‌ ماوس (والت دیزنی) و پورکی پیگ (لونی تونز) وجود داشتند و مترو گلدوین مایر به دنبال ایده‌ای برای جبران عقب افتادگی خود از آنها بود. در آن هنگام، ویلیام هانا و جوزف باربرا (دو جوان زیر ۳۰ سال) در بخش پویانمایی شرکت مترو گلدوین مایر، کار می‌کردند. تا آن دوره، مفهوم ساده درگیری موش و گربه بارها تکرار شده بود اما آن دو توانستند این ایده را به گونه‌ای زیبا و مردم‌پسند ارائه کنند.[۱]

در آغاز، نام گربه «جَسپِر» و نام موش «جینکس» بود. امکان صدا گذاشتن برای شخصیت‌ها وجود داشت اما چون در آن هنگام فیلمهای کمدی صامت مانند فیلمهای چارلی چاپلین خیلی محبوب بودند و بنابرین هانا و باربرا تصمیم گرفتند که تام و جری، بی‌کلام باشند. صدای جیغ تام، صدای ویلیام هانا است.[۱]

نخستین قسمت تام و جری به نام «Puss Gets the Boot» در ۱۰ فوریه ۱۹۴۰ پخش شد. هانا و باربرا امید زیادی برای موفقیت آن نداشتند. اما هنگامی‌که که یکی از مدیران زن سینمایی آمریکا به نام «Bessa Short» در نامه‌ای از تگزاس از آن‌ها تاریخ پخش قسمت بعدی تام و جری را می‌پرسد هانا و باربرا برای ساخت قسمت‌های بعدی، انگیزه پیدا می‌کنند.[۲][۳]

نخستین سری
ویرایش
نخستین سری قسمت‌های تام و جری بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۸ در ۱۱۴ قسمت ساخته شد. چون ساخت هر قسمت چند هفته طول می‌کشید و نزدیک به ۵۰٬۰۰۰ دلار آمریکا هزینه داشت شمار قسمت‌های ساخته شده در هر سال، انگشت‌شمار بودند. این سری، بهترین مجموعه کارهای تام و جری در جهان هستند.[۱]

تعطیلی بخش پویانمایی مترو گلدوین مایر
ویرایش
در میانه دهه ۱۹۵۰ (میلادی) فرد کوئیمبی، تهیه‌کننده مترو گلدوین مایر بازنشسته شد و مترو گلدوین مایر در سال ۱۹۵۷ (میلادی) بودجه بخش پویانمایی شرکت را قطع کرد؛ زیرا مدیران مترو گلدوین مایر، گسترش استفاده مردم از تلویزیون به جای سالن سینما را تهدید می‌دیدند و به این نتیجه رسیده بودند که به جای ساختن قسمت‌های تازه، تا جای ممکن از پخش قسمت‌های پیشین درآمد به دست آورند. با بسته شدن بخش پویانمایی مترو گلدوین مایر، هانا و باربرا شرکت خودشان را راه انداختند.[۱]