بابالنگ دراز قسمت _ ۲۸

حالا دیگه مطمئنم كه نامه هامو می خونی، از این به بعد نامه هامو بیشتر جذاب می نویسم، اونوقت ارزششو داره كه توی یه نوار قرمز بپیچی و سالم نگهشون داری؛ فقط اون یه دونه افتضاحه رو بذار كنار و بسوزونش. خیلی بدم میاد از اینكه فكر كنم دوباره اونو میخونی.

ممنونم كه یه سال اولی بیچاره ، كج خلق و مریض رو خوشحال كردی. احتمالا تو فامیل و دوستای دوست داشتنی زیادی داری ، برای همین نمی تونی درك كنی كه چه حسی داره كه بخوای تنها باشی اما من اینطوریم.

خدانگهدار ؛ قول میدم دیگه شكایت نكنم، آخه الان فهمیدم كه تو یه شخص واقعی هستی ؛ و همین طور قول میدم كه دیگه تو رو با سوالهای بیشتر اذیت نكنم.

هنوزم از دخترها بدت میاد؟ قربانت برای همیشه: جودی