سنگدل-فاضل نظری _با آوای آرش ایراندوست

ای بی وفای سنگدل قدر ناشناس
از هم همین که دست کشیدی تو را سپاس
بامن که آسمان تو بودم روا نبود
تا هر دقیقه درآیی به یک لباس
آیینه ای به دست تو دادم که بنگری
خود را درین دنیای پر از حیرت و حراص
دیدی مجسمه سنگ و یخ یکیست
کو آفتاب تا بشوی خارج از قیاس
دنیا هیچ چیز نبود و عجب گذشت
عمری به امر کردن و عمری به التماس