مصر باستان_ دادگاه مردگان ، پاپیروس رستاخیز _

مصر باستان: دادگاه مردگان ، پاپیروس رستاخیز

همه ما روزی جان خواهیم سپرد و طپش قلب ما برای همیشه خواهد ایستاد ، این رویداد سبب پدید آمدن بسیاری از آئین های پیشینیانمان بوده است چرا که میرایی ما انگیزه ی آرزوی جاودان شدن فراهم می ساخت ، از این رو در بسیاری از آیئن های کهن ، جاودانگی بخش مهمی از کمال بشمار می آمد ، اما کمتر تمدنی در جهان به مانند مصریان باستان چنین برداشت پیچیده و دهشتناکی از زندگی پس مرگ داشتند.

کیهان شناسی مصریان ، جهان را به سه بخش تقسیم مینمود ، نخست زمین که جایگاه زندگی انسان ها بود که سطحی صاف و شکلی بیضی مانند داشت که پیرامون آن را اقیانوس ها در بر گرفته بودند.
دوم جهان مردگان که آن را دوآت میخواندند که در زیر زمین قرار داشت و جایگاه اهریمنان ، پلیدی ها و برخی از خدایان بود اما پس از مرگ همه انسان ها وارد دووآت میشدند و در دادگاهی ، کردار آنها به دست ازایرس داوری میشد او فرمانروای جهان مردگان نیز به شمار می آمد.
سومین بخش آسمان بود که جایگاه راع ، مهمترین خدای مصر باستان و نماد آفتاب شناخته میشد.
او در نگاره ها به شکل مردی با سر شاهین نمایش داده میشود که بر فراز سرش قرص آفتاب جای دارد و در یک دستش عصای پادشاهی و در دیگر دستش نماد زندگی یعنی انخ قرار دارد.

این جهانبینی در پی سه هزار سال تمدن این سرزمین دگرگونی های بسیاری داشته است اما جان ماییه آن کم و بیش در این زمان حفظ شده است ، آرامگاه هیچ یک از فراعنه مصر همانند هم نیست و در جزئیات با یکدیگر متفاوت اند ، سبب آن ریشه در دیدگاه ویژه ی هر فرعون ، از زندگی پس از مرگ خود بوده است اما میل به جاودانگی در همه آنها مشترک است.

آنها بر این باور بودند که به هنگام مرگ روح از پیکر جدا خواهد شد و گام بر جهان مردگان خواهد گذاشت و در صورت گذر از دروازه های گوناگون ، روح پیکر خود را باز میافت به جاودانگی میرسید ، مومیایی کردن مردگان نیز به همین سبب انجام می پذیرفت ، در فرایند مومیایی شدن تمامی اندام درونی بدن و همچنین مغز بیرون آورده میشد و در کوزه های ویژه ای به نام کانوپیک قرار میگرفت و تنها قلب در پیکر مومیایی باز میماند چرا که مصریان قلب را بنیاد خرد و روح می پنداشتند.

فرعون ها در شبی که در آرامگاه قرار میگرفتند ، با خدای خورشید یکی میشدند و به نبرد با پلیدی ها و تاریکی در جهان مردگان می شتافتند ، در نگاه مصریان فرا رسیدن شب ، هنگام مرگ خورشید در باختر بود و در پی شب باچیره شدن راع بر اهریمنان ، برآمدن دوباره خورشید در خاور ، سبب میشد و این نبرد هرشب پیوسته ادامه داشت.