لباس های بازیافتی که توسط یک خانم ایرانی طراحی شده

از جایی که سالها در آن زندگی کرده بود بیرون آمد و بخاطر علاقهاش به طبیعت، دست از خرید کردن برداشت تا زبالهای تولید نکند. دست به کار شد و لباسهایی با هرآنچه در دسترس داشت، طراحی کرد. پارچهها، تزیینات، دکمهها، هیچ کدام جدید نبودند و همه از وسایل دست دوم. در پشت هر لباس مفهومی در مورد علاقه و احساس مسئولیتش به طبیعت وجود داشت. مثلا این یکی نامش حمله ملخهاست و موفق شده به یکی از شناخته شدهترین جشنوارههای طراحی لباس دنیا راه یابد. از دستساختههای مفهومی تا انواع لباسها، در همهشان از وسایل دست دوم استفاده شده و هیچ هزینهای نداشته است.

اما ماجرا به همین جا ختم نمیشد. ایدههای او مورد استقبال خیلیها منجمله بچهها قرار گرفت. بازی کردن در این حیاط بزرگ و سرسبز، یا در این خانه درختی برای بچهها تجربهی جالبی را رقم میزد. درسهای طراحی صنعتی به کمکش آمده بودند تا خودش دست به کار شود و خیلی چیزها را در این باغ تعمیر و بازسازی کند و بچهها گروه گروه بیایند و در این فضا، بودن در طبیعت، تجربه اندوزی را امتحان کنند