پیغام داریوش اقبالی و بهروز وثوقی به خاکپور | ۱۲ دی ۱۴۰۳

شاید روزی که بازیکن‌های تیم ملی ایران در آرژانتین برای تمرین توپ نداشتند و سرانه‌ی ورزشی به ازای هر ایرانی فقط ۲ سانتی‌متر مربع بود، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که روزی کسی پیدا شود که به‌خاطر ساختن یک ورزشگاه از پهلوی تقدیر کند.
خاکپور گفته بود: «من به‌عنوان کسی که سال‌های زیادی را در ورزش این مملکت گذراندم و در این استادیوم بازی کردم جا دارد که قدردانی کنم از شخصی که پنجاه و خورده‌ای سال قبل...»
مجموعه‌ی ورزشی آزادی سال ۱۳۵۰ به‌عنوان اولین و تنها ورزشگاه استاندارد ایران برای گرفتن میزبانی مسابقات آسیایی ۱۹۷۴ ساخته شد، مجموعه‌ای که به‌گفته‌ی بسیاری نه برای مردم که در ادامه‌ی جشن‌های ۲۵۰۰ ساله و تلاش شاه برای ساختن چهره‌ی موجه از خودش.
روایت ورزشکارهای آن روزها هم از اوضاع امکانات ورزشی چندان جالب نبود نه تنها ورزشگاه که خبری از باشگاه‌های ورزشی هم نبود و طبق آمار برای هر ۵۰ هزار ورزشکار فقط یک باشگاه وجود داشت، حتی ورزشکاران مدال‌آور نه تنها باشگاهی برای تمرین نداشتند، بلکه خبری از مربی هم نبود.
واقعیت این است که اغلب ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های کشور پس از انقلاب ساخته شدند، اما تمرکز اشتباه بر ورزشگاه آزادی و بازسازی نشدن به‌موقع آن برای برخی تصورات نادرستی از وضعیت ورزش قبل و بعد از انقلاب پدید آورده است.
از ۱۷ ورزشگاه فوتبال پیشنهادی برای میزبانی مسابقات آسیایی ۲۰۲۷، ۱۶ ورزشگاه بعد از انقلاب ساخته شدند. آن یک ورزشگاه هم که همان ورزشکار آزادی است. در حالی که رسانه‌های حامی پهلوی سعی دارند با برجسته کردن برخی پروژه‌های محدود کاری کنند که وضعیت کلی به چشم نیاید و فراموش شود، چرا که سرانه ورزشی که در سال‌های پایانی حکومت پهلوی ۲ سانتی متر برای هر نفر بود حالا ۴۲ برابر شده و به ۸۴ سانتی‌متر رسیده اما مهم‌ترین نکته‌ای که بعد از صحبت‌های خاکپور خیلی از کاربرها به آن اشاره کردند آزادی در گفتن حرف است، چیزی که اگر در دوران شاه اتفاق می‌افتاد مطمئناً ساواک بیکار نمی‌نشست. خاکپور باید این را از زبان داریوش اقبالی و بهروز وثوقی بشنود.
منبع: همشهری آنلاین

#‌ورزشگاه_آزادی #‌زمان_شاه #‌فوتبال #‌ورزش #‌بهروز_وثوقی #‌داریوش_اقبالی