باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم . . .(باران نیکراه)

این دو بیت را تیر ماه، حین برداشت ویدئو و قصه‌ای دیگر ضبط کرده بودیم. متعلق به روزهایی‌ست که بر حسبِ مصیبتی، سر تا پا سیاه‌پوش بودیم و پخش نشد، مثل بسیاری از ویدئوها که برای دل خودمان، برای دلداریِ خودمان ضبط می‌کنیم و دروغ چرا، روی پخش کردنشان نیست.
راستش بعد از دفاع که فکر می‌کردم جهان روی رها‌تری بگیرد برایم، زندانیِ کرونا شدم و گرفتگی صدا و قرنطینه و تعطیلیِ کارها و بدبیاری‌های مدام و مدام...
دیروز که این ویدئوی کوتاه را برای عوض شدن حال و هوام فرستادند، دیدم آنقدرها هم بد نیستم.
این‌ها اما به نظرم مناسکِ عشق نیستند
نوعی راز و نیازِ عاشقانه‌‌اند
یا ناز و نیاز شاید!
در مقام «عاشقی»، که از قضا «قُلدر» هم هست!
بگذریم...
کاش در این زمستانِ عاطفی و ‌مسئولیتی و معرفتی، به گوش و چشم و دلتان خوش بنشیند.
همین.
#‌باران_نیکراه

شعر: #‌رهی_معیری