بهروز وثوقی و علی آلمان در فیلم گوزنها

علی آلمان جوانی بود سی و دو ، سه ساله که مثل همه معتادان بسیار مسن تر از سنش نشان میداد . می گفتند شاگرد شوفر ترانزیت بوده ، آنها که برای خرید اتومبیل به آلمان می رفتند و از جاده ها پشت رل برمی گشتند. کاری که غلامرضا تختی هم بارها کرده بود و آن روزگار زیاد رایج بود .

علی آلمان کارش از دوا گذشته بود . دیگر هروئین به تنهایی جواب نمی داد ، همه چیز مصرف میکرد. (همان دیالوگی که بعدها از زبان سید شنیدیم)

او را برای همکاری آوردند ؛ از صبح تا شب کنار کوچه می نشست و فقط موقعی که خمار می شد سرش را بلند میکرد !

حتی حال حرف زدن هم نداشت ...

بسیج عمومی برای خرید جنس !
مدیر تدارکات تیم وظیفه داشت هر روز برای او از داروخانه های مختلف قرص بگیرد . انواع قرص ها ، فرقی هم نمیکرد دیازپام باشد یا دیکلوفناک یا استامینوفن کدئین !

وقتی دوبار از یک داروخانه خرید می کردی ، دیگر داروخانه چی به تو دارو نمی داد ! به همین دلیل مجبور شدند از سراسر شهر آدم های مختلف با بهانه های مختلف ، علی آلمان را تامین کنند !

او قرصها را می گرفت ، لای کاغذ روزنامه می گذاشت و با پاشنه کفش آنها را می کوبید. سپس گرد حاصله را در لیوان آب حل و آن را سر می کشید!

هیچکس نمیدانست اهل کجاست، با کسی حرف نمیزد و همه مطمئن بودند که خیلی عمر نمی کند. بهروز وثوقی هر روز علی آلمان را نگاه و حالات و رفتارهای مختلف او را زیرنظر داشت .

تولد یک اسطوره
به این ترتیب نقشی که اسطوره تاریخ سینمای ایران شد، از روی رفتار های فیزیکی علی آلمان و هنر انتقال احساس بهروز وثوقی متولد