زبان نیاهندواروپایی

زبان نیا-هندو-اروپایی (به انگلیسی: Proto-Indo-European) زبانی فرضی و بازسازی شده به‌صورت گزینشی بر پایه برخی قوانین آواشناسی است. برخی این زبان را همان اوستایی کهن (زبان گاثاها) می‌دانند و سانسکریت کهن سیمای اندکی نوین تر آن شمرده می شود. یکی از نشانه های پسینی بودن این زبان در برابر اوستایی کهن، خود واژه سانسکریت است که برابر با پیراسته، پرداخته، ویراسته، بهبود یافته است. در برابر، تلاش هایی برای بازسازی برخی واژه ها بر پایه خویشاوندی نمونه هایی از این خانواده زبانی روی داده است که همخوانی تاریخی با یکدیگر ندارند. برای نمونه از زبان یونانی با پیشینه نوشتاری ۲۸۰۰ ساله در کنار زبان لاتین با ۲۲۰۰ سال تاریخ بهره گیری شده است. حتی در همین یک نمونه نیز دیده می شود که پژوهشگران و زبانشناسانی که چنین جمعبندی ای نموده اند، هماهنگی و همخوانی تاریخی در فرگشت و دگرگونی واجشناختی ،آوایی و روش واژه سازی این دو زبان را نادیده انگاشته و شکاف زمانی دستکم ششصد ساله را به کناری نهاده و در شمار نیاورده اند که کاستی بزرگی به شمار می آید؛ بدین سان دقت علمی این بازسازی زبانی به پرسش کشیده شده است. نکته دیگر آن است که وامگیری واژگانی هم در این بازسازی نادیده انگاشته شده است. سومین نکته درنظرنگرفتن همپوشانی های زبانی و جهش های قاعده ای است. نکته چهارم آنکه باید یادآوری نمود هیچ زبانی با ضرباهنگ یکنواخت و بی نابهنجاری دست به واژه سازی نمی‌زند. واژگان فرضی نیاهندواروپایی استثنائی ندارند و ازین رو هرگز نمی‌توانند آیینه راست نمای زبان نیای آریاییان هند و ایران و اروپا (نیاهندواروپایی) باشند.
.
.
.
#‌زبان_ #‌هندو_اروپایی #‌منتخب #‌کلیپ #‌سانسکریت