پدیده شناسی گناه _دزدی

۵_ هر چيزی که متعلق به کسی است اعم از سخنان و کردار اشیاء
یا بدن دیگران حامل بار و انرژی مخصوص نفسانیت و هویت آدمها
می‌باشد و بخشی از نفس را هم با خود داراست که وجه بشری
چيزهاست. این همانا اثر روانی و وجودی آدمی بر جهان است که
تا پایان جهان و قیامت کبری باقی می‌ماند.
۶_ پس با دزدیدن هر چیزی از کسی جنبه‌ای از نفس آن‌کس هم
دزدیده می‌شود و به مصرف می‌رسد. و این امر دارای عوارض ویژه‌ای
در فرد دزد می‌شود که یکی از این عوارض همانا ازخودبیگانگی فرد
دزد تحت تأثیر نفسانیت صاحب مال است. یعنی کسی که چيزی را از
دیگری می‌دزدد وجهی از نفس و هویت و روان او در‌ جریان مصرف
مال دزدی، نابود می‌شود و فرد دزد دچار ازخودبیگانگی و قحطی
وجودی می‌شود و دچار حرص و حسد و عطش و پوچی و حس نابودی
می‌گردد. یعنی فرد دزد در جریان دزدیدن چیزی، خودش دزدیده می‌شود
و به سرقت می‌رود و این سرقتی بس اساسی‌تر و غیرقابل جبران‌تر
می‌باشد زیرا از نفس و روان خودش دچار کاهش و غارت می‌گردد.

دانلود رایگان ۱۷۹جلد کتاب متنی و صوتی از مجموعه آثار استاد علی اکبر خانجانی در سایت khanjany.org

۷_ پس مال دزدی، نفس فرد دزد را می‌دزدد و غارت و نابود می‌کند و این قانون الهی شامل هر گناه دیگری هم می‌شود یعنی کسی که دروغ می‌گوید و فریب می‌دهد خودش به همان فریب مبتلا شده و دروغ خود را باود می‌کند.

کسی که ستم می‌کند در‌حقیقت به خودش ستم بیشتری روا می‌دارد.

کسی که زنا و تجاوز می‌کند نفس خودش دچار تجاوز عمیق‌تری می‌گردد.

دزدیدن، دزدیده شدن است.

۸_ یعنی آنکه مورد تجاوز قرار می‌گیرد ضرر کمتری می.بیند تا آنکه تجاوزگر است. یعنی ظالم مظلوم‌تر است.
فریبکار، فریب خورده تر است.