آثار باستانی و جاهای دیدنی, استان اصفهان, اصفهان | پل خواجو اصفهان

طول این پل ۱۳۳ متر و عرض آن ۱۲ متر است و دارای ۲۴ دهانه است .

در میان هریک از دو ضلع شرقی و غربی پل ساختمانی بنا شده که شامل چند اتاق مزین به نقاشی است. این ساختمان که شاه نشین نامیده می‌شود، در آن زمان جایگاه بزرگان و امیرانی بوده که برای تماشای مسابقات شنا و قایقرانی بر روی دریاچه مصنوعی به این مکان می آمدند . یک نیمکت سنگی تنها چیزی است که از صندلی پادشاه باقی‌ مانده‌ است.

پل خواجو یکی از پل‌هایی است که به دلیل وجود دروازه بند یا دریچه در زیر قوس‌هایش در تنظیم جریان آب در رودخانه نقش داشته‌ است. هنگامی که دریچه‌های سد بسته می‌شده‌ است، سطح آب در پشت پل بالا می آمد و امکان ایجاد دریاچه در پشت پل مهیا میشده . بنای این سد و دریاچه برای این بوده که منظره ای جهت عمارات و باغهای واقع در آن محل باشد و در هنگام جلوس در آن عمارات و باغات از منظره دریاچه ای که با بستن سد ایجاد میشد لذت برند. در حقیقت با مسدود کردن دهانه‌های زیرین پل خواجو، قسمت غربی آن به صورت دریاچه کوچکی در می‌آید. در دوره شاه عباس دوم در مواقعی که در کاخهای هفت دست و آئینه خانه مراسم رسمی برپا بوده‌است پل خواجو تخته بند می‌شده‌است و قسمتی از رودخانه که در مقابل کاخهای سلطنتی واقع بوده‌است به صورت دریاچه درمی‌آمده، و بروی آبهای این دریاچه مراسم آتش بازی به عمل می‌آمده‌ است. در واقع کارکرد اصلی این سد و تخته بند کردن، ایجاد دریاچه جهت جشنها و مراسمهای شاهی بوده‌ است.



مرمت :

تاریخ تعمیر این پل بر اساس کتیبه کوفی که در طرف راست جنوبی پل است در سال ۱۲۹۰ هجری قمری به‌ همت نصراله‌خان در زمان ناصرالدّین‌شاه قاجار می‌باشد.



ثبت در فهرست آثار ملی ایران :

این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ی ثبت ۱۱۱ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است