نظر جواد قارایی مستندساز در خصوص مهاجرت و رفتن از ایران

نظر جواد قارایی مستندساز در خصوص مهاجرت، انگلیسی ها و....
قحطی بزرگ ایران در سال‌های ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ هجری شمسی (۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ میلادی) رخ داد و تلفات جانی فراوانی به همراه داشت. این قحطی همزمان با شیوع آنفلوانزای اسپانیایی در جهان بود که بیش از ۵۰ میلیون نفر را به کام مرگ کشاند.پس از آغاز جنگ جهانی اول و اعلام بی‌طرفی ایران، بخش‌هایی از کشور توسط نیروهای روسیه، عثمانی و بریتانیا اشغال شد. این اشغال‌ها، همراه با درگیری‌های داخلی، قدرت مرکزی را در ایران تضعیف کرد. عوامل متعددی در وقوع این قحطی نقش داشتند، از جمله:مصادره گسترده غلات: نیروهای اشغالگر، به‌ویژه بریتانیا، برای تأمین نیازهای نظامیان خود، مقادیر زیادی از غلات ایران را مصادره کردند که منجر به کمبود مواد غذایی در کشور شد.اختلال در شبکه حمل و نقل: استفاده نیروهای اشغالگر از چارپایان و وسایل نقلیه برای مقاصد نظامی، باعث نابسامانی در شبکه حمل و نقل کشور و مشکلات در توزیع غذا شد.خشکسالی و شرایط آب و هوایی نامناسب: خشکسالی‌های پی‌درپی از سال ۱۹۱۶ میلادی به بعد، ذخایر محصولات کشاورزی را کاهش داد و به تشدید قحطی انجامید.در مورد تعداد تلفات ناشی از این قحطی، ارقام متفاوتی بیان شده است. برخی منابع تعداد کشته‌شدگان را بین ۲ تا ۸ میلیون نفر ذکر کرده‌اند.