مدگل |آنساود|۳۹| ترسناک

دلم میخواد به زمانی برگردم که آدم های دور و اطرافم را درست حسابی نمیشناختم ، همان موقع هایی که از ته قلبم دوستشان داشتم و با تمام وجود بغل شان میکردم و از درد هایم بهشان میگفتم و درد و دل میکردم بی آنکه بدانم روزی همون آدما با استفاده از همون نقطه ضعفا سرزنشم میکنن ، کاش هیچوقت با هیچ آدمی صمیمی نمیشدم . با کسی درد و دل نمیکردم. سوگند به همان روز های تنهایی که سکوت بهترین رفیق من بود . سکوتی که آغوشش بدون انتظار برای من همیشه باز بود .