یوسف گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور (باران نیکراه)

یوسف گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان، غم مخور

ای دل غمدیده، حالت بِه شود، دل بَد مکن

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

چتر گل در سر کشی، ای مرغ خوشخوان غم مخور