دیوان حافظ غزل 226 - نسخه کامل

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود / وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود
گویند سنگ لَعل شود در مقامِ صبر / آری شود، ولیک به خونِ جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دستِ غم خلاصِ من آنجا مگر شود
از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود
ای جان حدیثِ ما بَرِ دلدار بازگو / لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود
از کیمیایِ مهرِ تو زر گشت رویِ من / آری به یُمْنِ لطفِ شما خاک زر شود
در تنگنایِ حیرتم از نخوتِ رقیب / یا رب مباد آن که گدا معتبر شود
بس نکته غیرِ حُسن بِباید که تا کسی / مقبولِ طبعِ مردمِ صاحب‌نظر شود
این سرکشی که کنگرهٔ کاخِ وصل راست / سرها بر آستانهٔ او خاکِ در شود
حافظ چو نافهٔ سرِ زلفش به دستِ توست / دَم درکش ار نه بادِ صبا را خبر شود

#‌حافظ #‌ادبیات #‌ادبیات_فارسی #‌فارسی #‌فرهنگ #‌فرهنگ_و_هنر #‌شعر #‌غزل #‌قصیده #‌دیوان_حافظ #‌موسیقی #‌عشق #‌عرفان #‌شکّرشکن #‌شاعر #‌قند_پارسی #‌زبان #‌هنر